Neyimiz varsa… hepsini, her şeyi 30 Ağustos Zaferi'ne borçluyuz” Minnettarız !
Falih Rıfkı Atay
Bugün muharebe olan yerler, Osmanlı Devleti hayatına başlarken ilk emeklediğimiz topraklardır: Söğüt, Bursa, İznik, Domaniç, Eskişehir, hatta İzmir, altı yüz yıldır, tekfurlar yıkılalı, beylikler küçük mülklerini ilk sultanlarımıza hediye ettiğinden beri kan rengi ve barut dumanı nedir görmemiş, duymamış yerlerdi. Oralar her taarruzdan korunan Türk kucağı idi… Bugün buralar düşman elindedir. İznik'te Osman Gazi medrese kurdurmuştu… Hâlbuki geçen yıl, onun mezarının başucunda Venizeolos'un veledi, hem de sandukasına dayanarak resim çektirdi. Bu iki hatırayı bu millet unutacak mı? Osman Gazi'nin yeni vatanı… Domaniç Yaylalarında şimdi küffar dolaşıyor… Ya Kütahya! Ya yeşil Bursa!
Daha ne sayayım! Düşman bayrağımızı, ananemizi, tarihimizi çiğneye çiğneye sağ kalanımıza doğru yürüyor. (…) Arslan Yürekli Süleyman Paşa bile; ilk vatan şairi, ateş ruhlu Namık Kemal bile Bolayır'da küffar elinde kaldı.
Ziyanımız ölçülere sığmayacak kadar büyüktür. (…) Elimizden alınan şeyler, bütün varımız ve bütün varlığımızdır.
Elde kalan vatan parçasında 35 padişah türbesinden bir tanesi yok… Evvelce bizi fetih diyarlarımızdan öteye atmışlardı… Fakat bu sefer bizi bizden alıyorlar; varlığımızdan ötelere, çıplak yaylalara sürmek istiyorlar. Türk beldeleri, Türk mimarisi, Türk şerefi, Türk ananesi, Türk dini, 900 yıllık Türk himmeti yabancıya ganimet kalacak! Bu da mı hak?
Vatan elimizde bir varlık yeri değil…”
Ancak bu kara tabloya rağmen Ruşen Eşref Ünaydın asla umutsuz değildi. Kurtuluşa yürekten inanıyordu. Umudunun kaynağını da şöyle açıklamıştı:
“Dün kendisine millet tarafından Başkomutanlık verilen Mustafa Kemal, bugün her zamandan ziyade Türk azmini, Türk imanını şahsında topluyor. O millete hizmetçidir, millet de onun hizmetindedir. O bizdir, biz oyuz. O milleti, millet de onu Çanakkale günlerinden, Erzurum, Sivas, Ankara günlerinden tanıyor. Hepimiz bir yolu görüyoruz. Hepimiz bir gayeyi güdüyoruz… ”
Anlayacağınız, 1921 yılı itibarıyla ortada artık bir “Türk vatanı” kalmamıştı. Varlığımız tehdit altındaydı. Allah'tan, Ruşen Eşref Ünaydın'ın güvendiği dağlara karlar yağmadı. Atatürk, Sakarya, Büyük Taarruz ve Başkumandan Meydan Muharebesi ile bu toprakları yeniden vatan yaptı. 30 Ağustos Zafer Bayramımızı kutluyoruz !Bugünümüzü, yarınımızı, üzerinde yaşadığımız topraklardaki varlığımızı, özgürlüğümüzü, insana yaraşır şekilde yaşam bicimimizi borçlu olduğumuz kurtuluş savaşı şehitleri ve Mustafa Kemal ATATÜRK ü saygıyla ve sevgiyle anıyoruz.
Falih Rıfkı Atay
Bugün muharebe olan yerler, Osmanlı Devleti hayatına başlarken ilk emeklediğimiz topraklardır: Söğüt, Bursa, İznik, Domaniç, Eskişehir, hatta İzmir, altı yüz yıldır, tekfurlar yıkılalı, beylikler küçük mülklerini ilk sultanlarımıza hediye ettiğinden beri kan rengi ve barut dumanı nedir görmemiş, duymamış yerlerdi. Oralar her taarruzdan korunan Türk kucağı idi… Bugün buralar düşman elindedir. İznik'te Osman Gazi medrese kurdurmuştu… Hâlbuki geçen yıl, onun mezarının başucunda Venizeolos'un veledi, hem de sandukasına dayanarak resim çektirdi. Bu iki hatırayı bu millet unutacak mı? Osman Gazi'nin yeni vatanı… Domaniç Yaylalarında şimdi küffar dolaşıyor… Ya Kütahya! Ya yeşil Bursa!
Daha ne sayayım! Düşman bayrağımızı, ananemizi, tarihimizi çiğneye çiğneye sağ kalanımıza doğru yürüyor. (…) Arslan Yürekli Süleyman Paşa bile; ilk vatan şairi, ateş ruhlu Namık Kemal bile Bolayır'da küffar elinde kaldı.
Ziyanımız ölçülere sığmayacak kadar büyüktür. (…) Elimizden alınan şeyler, bütün varımız ve bütün varlığımızdır.
Elde kalan vatan parçasında 35 padişah türbesinden bir tanesi yok… Evvelce bizi fetih diyarlarımızdan öteye atmışlardı… Fakat bu sefer bizi bizden alıyorlar; varlığımızdan ötelere, çıplak yaylalara sürmek istiyorlar. Türk beldeleri, Türk mimarisi, Türk şerefi, Türk ananesi, Türk dini, 900 yıllık Türk himmeti yabancıya ganimet kalacak! Bu da mı hak?
Vatan elimizde bir varlık yeri değil…”
Ancak bu kara tabloya rağmen Ruşen Eşref Ünaydın asla umutsuz değildi. Kurtuluşa yürekten inanıyordu. Umudunun kaynağını da şöyle açıklamıştı:
“Dün kendisine millet tarafından Başkomutanlık verilen Mustafa Kemal, bugün her zamandan ziyade Türk azmini, Türk imanını şahsında topluyor. O millete hizmetçidir, millet de onun hizmetindedir. O bizdir, biz oyuz. O milleti, millet de onu Çanakkale günlerinden, Erzurum, Sivas, Ankara günlerinden tanıyor. Hepimiz bir yolu görüyoruz. Hepimiz bir gayeyi güdüyoruz… ”
Anlayacağınız, 1921 yılı itibarıyla ortada artık bir “Türk vatanı” kalmamıştı. Varlığımız tehdit altındaydı. Allah'tan, Ruşen Eşref Ünaydın'ın güvendiği dağlara karlar yağmadı. Atatürk, Sakarya, Büyük Taarruz ve Başkumandan Meydan Muharebesi ile bu toprakları yeniden vatan yaptı. 30 Ağustos Zafer Bayramımızı kutluyoruz !Bugünümüzü, yarınımızı, üzerinde yaşadığımız topraklardaki varlığımızı, özgürlüğümüzü, insana yaraşır şekilde yaşam bicimimizi borçlu olduğumuz kurtuluş savaşı şehitleri ve Mustafa Kemal ATATÜRK ü saygıyla ve sevgiyle anıyoruz.
